Peggy Riley – Amity en Sorrow

Niet iedereen wil worden gered…

Op het Amerikaanse platteland brandt een kerk af van een fundamentalistische sekte. In de chaos steelt Amaranth een auto en vlucht weg met haar tienerdochters Amity en Sorrow, die nog nooit de wereld buiten de sekte hebben gezien.  Na vier dagen onafgebroken te hebben gereden, verliest ze uit vermoeidheid de macht over het stuur, waardoor ze stranden bij een benzinestation. Een boer ontfermt zich over de hongerige en doodsbange vrouwen. Terwijl Amity opbloeit, bevrijd van haar vaders onheilspellende regels en extatische geloofsbelijdenis, beweegt Sorrow hemel en aarde om terug naar huis te kunnen gaan… En ondertussen is de buitenwereld de brand niet vergeten.

Amity en Sorrow is de debuutroman van Peggy Riley en gaat over drie, uit een sekte gevluchte, vrouwen. In tegenstelling tot hun moeder, weten Amity en Sorrow helemaal niks over de wereld buiten de sekte. Ze kunnen niet lezen of schrijven en weten niet wat een tv of computer is. Ze mogen niet met mannen praten en denken dat het einde van de wereld nabij is. Wanneer Amaranth met hen vlucht en ze terecht komen op een boerderij, staat hun leven op de kop. Amity en Sorrow gaan allebei verschillend om met de veranderingen waar ze mee te maken krijgen. Dit heeft onder andere gevolgen voor hun onderlinge relatie. 

In het boek wisselen heden en verleden elkaar af, waardoor je als lezer ook een kijkje krijgt in het leven van de sekteleden. Dit is zowel bizar als angstaanjagend. Voor mij is dit wel een reden om het boek te lezen. Lastiger is het om je in te leven in de personages omdat ze zo ver van je afstaan. Dit geldt met name voor het personage Sorrow.  Als buitenstaander is het heel moeilijk om haar gedrag te begrijpen. 

Wat ik minder vond aan het boek was de wat rommelige schrijfstijl. Het boek leest niet altijd even prettig door een aantal flashbacks, waarbij voor mij de context totaal niet duidelijk was. Je raakt wel gewend aan deze manier van schrijven maar het bevordert het leesplezier niet. Als je geïnteresseerd bent in het leven van (ex-)sekteleden, raad ik je aan om, ondanks de manier waarop het boek geschreven is, door te lezen. In dat geval is het boek namelijk zeker een aanrader!

Cijfer: 7,5