Rachel Joyce - Perfect/De dag dat de tijd stil stond

Vorig jaar las ik De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry, de debuutroman van Rachel Joyce. In eerste instantie verwachtte ik een soort aftreksel van De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween. Maar het boek verraste me, het was een verdrietig maar mooi verhaal. Daarom verheugde ik me ook op het tweede boek van Rachel Joyce: De dag dat de tijd stil stond.
 

In 1972 werden er twee seconden toegevoegd aan de tijd, waarmee de tijdrekening weer synchroon liep met de beweging van de aarde. De elfjarige Byron Hemmings weet dit omdat James het hem heeft verteld, en James is het slimste jongetje van de klas. Maar hoe kan het leven doorgaan als de tijd blijft stilstaan? De rooskleurige toekomst die hem te wachten stond was even zeker als het tikken van de klok.
Dan maakt Byrons moeder een fatale beslissing die het leven van haar zoon volledig zal veranderen. Kan wat in die twee extra seconden gebeurd is ooit nog worden teruggedraaid?

Ik las het boek in het Engels, voor een van mijn reading challenges van dit jaar. In het Engels heet het boek Perfect.

Net als haar vorige boek heeft dit boek van Rachel Joyce mij echt geraakt. Het duurde wel wat langer voordat ik echt in het verhaal zat. De schrijfster wisselt namelijk twee verhalen met elkaar af. Je volgt de elfjarige Bryon in 1972 en daarnaast volg je Jim. Het verhaal van Jim speelt zich af in deze tijd, hij is een volwassen man die het grootste deel van zijn leven in inrichtingen heeft doorgebracht. Hij heeft nu een baantje en probeert zich te redden in onze samenleving. 

In eerste instantie lijken de twee verhalen niks met elkaar te maken hebben maar natuurlijk wordt uiteindelijk de samenhang duidelijk. Ik begon zelf halverwege het boek een voorgevoel te krijgen en was lichtelijk teleurgesteld toen deze uit bleek te komen. Niet omdat ik het slecht vond, helemaal niet! Maar vooral omdat het me zo raakte en ik er ook een beetje verdrietig van werd. Zo erg heeft het verhaal, en vooral Byron mij geraakt. Ik heb flink wat tranen gelaten tijdens het lezen van die laatste hoofdstukken. Maar dat is ook het mooie van boeken lezen; dat je op die manier meeleeft met personages. 

Cijfer: 8