In mei verscheen de nieuwe Nicci French: Donderdagskinderen. Het vierde deel in
de Frieda Klein-serie.
Wanneer een oud
schoolvriendin bij Frieda aanklopt omdat de problemen met haar onhandelbare
dochter haar boven het hoofd groeien, besluit Frieda haar te helpen. De
gesprekken die Frieda met Becky heeft, roepen herinneringen bij haar op. Ze
raakt er langzamerhand van overtuigd dat hun hetzelfde is overkomen; sterker
nog, dat zij beiden slachtoffer zijn van dezelfde dader.
In dit vierde deel over psychoanalytica Frieda Klein komen
we eindelijk meer te weten over het verleden van Frieda. In de voorgaande
boeken leerde je haar personage niet echt goed kennen, in dit boek is dat
anders. In de gesprekken die Frieda met Becky heeft blijkt dat Becky verkracht
is. In haar eigen slaapkamer, door een onbekende. Bij Frieda brengt dit
herinneringen naar boven: toen zij zestien jaar was, heeft ze precies hetzelfde
meegemaakt. Frieda besluit terug te keren naar haar geboortedorp om erachter te
komen wie de verkrachter is.
In haar geboortedorp zoekt Frieda haar oude vriendengroep
op. Deze lijken niet allemaal even blij met haar terugkeer en met haar
onderzoek stuit ze een aantal nog meer tegen de borst. Donderdagskinderen is op
sommige punten een standaard thriller: verschillende mensen hebben geheimen en maken
zich hiermee verdacht. Een voor een kan Frieda de verdachten afstrepen tot er
een overblijft.
Dit is niets vernieuwends maar toch is Donderdagskinderen
geen standaard thriller. Dit komt met name door de kleurrijke vrienden van
Frieda, waar we in de vorige boeken al kennis mee maakten. Daarnaast loopt er
nog een verhaallijn door dit boek, een verhaallijn die begon in het eerste
Frieda Klein boek (Blauwe Maandag). Deze verhaallijn is niet overheersend maar
geeft het verhaal wel extra diepte en maakt het boek spannender. Ik raad het
dan ook zeker aan om dit boek niet los te lezen van de vorige delen. Al met al
vond ik Donderdagskinderen weer een geslaagde Nicci French.
Cijfer: 8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten